პუბლიკაციები
პატიმრის მონათხრობი: მიხეილ სააკაშვილის არქიპელაგი გულაგი (ჩაწერილია ადვოკატ კახაბერ როდინაძის მიერ პატიმრის მონათხრობის მიხედვით)

   ეს ამბავი პატიმრის მონათხრობია: “სადისტი მიხეილ სააკაშვილის მმართველობა გრძელდებოდა 9 წელი. ამ 9 წლის განმავლობაში სადისტმა მიხეილ სააკაშვილმა, დედით ალასანიამ (მეგრელმა), მამის ხაზით "სააკიან"-მა (ეროვნებით სომეხმა, მიშას ბაბუას გვარი მამის ხაზით იყო "სააკიან") საქართველოს ციხეები სასჯელთ აღსრულების დაწესებულებებიდან ერთ დიდ ტანჯვა-წამების საკნად გადააქცია.

როგორც ქართული, ისე სომხური ტრადიციით ადამიანის ეროვნება განისაზღვრება მამით. და რატომ უნდა შეცოდებოდა მამის ხაზით არა-ქართველ სომეხ "სააკიან"-ს ქართველები? ჰოდა, არც ეცოდებოდა. დავაკვირდეთ ელემენტარულს, მიხეილ სააკაშვილის და მისი ოჯახის წევრების მოქალაქეობას. დედა: თურქეთი მოქალაქეა. მამა: სომხეთის. ერთი ცოლი: ჰოლანდიის. მეორე ცოლი: უკრაინის. ბიძა: ამერიკის. თვითონ (მიკოლა სააკიან): უკრაინის. საქართველოს არა-მოქალაქეებს საქართველო მარტო საჯიჯგნად უნდათ.

მიხეილ სააკაშვილი, თვითონ იყო რა უმცირესობების წარმომადგენელი, როგორც მამის ხაზით, ისე დედის მხრიდან, ქართველი ხალხის უმრავლესობის წინააღმდეგ თავის ტერორისტულ მმართველობას ახორციელებდა ასევე ძირითადად უმცირესობების ხელებით. მიხეილ სააკაშვილის ტერორისტულ მმართველობაში ძალოვანი დაწესებულებების ხელმძღვანელების უმრავლეობა ძირითადად დედამისის თანატომელი უმცირესობებისგან შედგებოდა, რომელთა თავისი საკუთარი პირადი ძალაუფლებისადმი ერთგულების უზრუნველსაყოფად მიხეილ სააკაშვილმა შეგნებულად გამოიყენა სისხლიანი «круговая порука», ანუ იმისთვის რომ მისი ხელისუფლებიდან „წავიდა“-ს შემთხვევაში საფუძველი ყოფილიყო „ყველას გასკვანჯისთვის“. ანუ, მიხეილ საააკშვილმა მიზანდასახულად შექმნა სისხლიანი «круговая порука», რათა ძალოვანი დაწესებულებების ყველა ხელმძღვანელი სასიცოცხლოდ ყოფილიყო დაინტერესებული იმაში, რომ მიხეილ სააკაშვილი არ „წავიდა“-ს.

მიშას მმართველობის დროს პატიმრებს აწამებდნენ, ცემით კლავდნენ, შიმშილით ტანჯავდნენ. უბრალო პატიმრებს ფული რომც ჰქონოდათ, „ლარიოკიში“ ფაქტიურად ვერაფერს ვერ იყიდდნენ. „ლარიოკში“ პროდუქტები იყო მხოლოდ „ბალანდიორი“ პატიმრებისთვის, — მათთვის, ვინც ციხის ადმინისტრაციას ემსახურებოდნენ.

რა საჭმელსაც, ბალანდას, ადმისტრაცია იძლეოდა, თანაც ცოტას, — საშინელება იყო. მაგრამ პატიმრებს რა უნდა ექნათ — საჭმელი, რაღაც, ხომ უნდა ეჭამათ. პატიმრებს შორის გავრცელებული იყო აზრი, რომ ამ ბალანდაში რაღაცას ურევდნენ, რაც პატიმრების ჯანმრთელობაზე უარყოფით გავლენას ახდენდა, მამაკაცურ პოტენციას აქვეითებსო. ალბათ, ცდებს ატარებენო, ამბობდნენ.

ადმინისტრაცია ბალანდიორ პატიმრებს ჩვეულებრივ პატიმრებს „აპრესინებდნენ“, სასტიკად სცემდნენ, ცემით სიკვდილის პირას მიყავდათ. ისე სცემდნენ, რომ პატიმრები ცემისგან კვდებოდნენ კიდეც. წამების მიზეზები არ ილეოდა, შემოიჭრიტინებდნენ ჭუჭრუტანაში, მაშინვე მიზეზს ნახავდნენ, რატომ არ დგახარ, რატომ ზიხარო, მაშინვე სცემდნენ. სცემდნენ ხმამაღალი ლაპარაკისთვის. ჩურჩულით უნდა გელაპარაკა. ხატის, ხატის გამო სცემდნენ. ხატს თავზე ამტვრევდნენ. რა ქვია, პირჯვარი გადაიწერეო, კატეგორიულად აკრძალული იყო.

ციხეში სპეციალური „პრეს ხატა“ (წამების საკანი) საჭირო აღარ იყო. მთელი ციხე ერთ დიდ „პრეს ხატად“ გადაიქცა. პირდაპირ საკნებში შემოდიოდნენ, საკნების გარეთ, კორიდორებში, ნებისმიერ პატიმარს, ნებისმიერ დროს, ნებისმიერ ადგილზე, სცემდნენ და სცემდნენ. ხდებოდა, რომ ცემით კლავდნენ.

პატიმრების „პრაგულკები“ პრაქტიკულად საერთოდ გაუქმნდა. აბანოში პატიმრებს თვეში ერთხელ თუ გაიყვანდნენ, მადლობელი უნდა ყოფილიყვნენ. 4-კაციან საკანში 30-მდე პატიმარი იყო მოთავსებული. რიგ-რიგობით ჯდებოდნენ. მჯდომარე ეძინათ. დაწოლაზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია. საშინელება იყო. ერთი უსასრულო საშინელებათა ფილმი. რა კადრებიც მოგვიანებით ტელევიზიებმა აჩვენეს, იმის 10 % არ იყო, რა საშინელებებიც სინამდვილეში ხდებოდა.

გარდა ამისა, ეს სადისტები მამათმავლები იყვნენ, არაადამიანი პიდარასტები. პატიმრებს გაუპატიურებით ემუქრებოდნენ. ვინ იცის, რამდენი პატიმარი ყავთ გაუპატიურებული. პატიმრები ვერ ამბობენ შიშის გამო, რცხვენიათ, არ უნდათ თავისი თავის გამოჩენა. ეს გუნდი მტანჯველები იყვნენ, მწამებლები. რამდენჯერ იყო, მწამებლები, დასისხლიანებულ ადამიანს, ძირს დაგდებულს, აფურთხებდნენ. ძმებ ახალებს (გვარი შეცლილია), მეგრელებს, ეტყობოდათ პირდაპირ, სიამოვნებდათ ადამიანების წამება, სიცილით და ხარხარით უყურებდნენ. ძმებ ახალებს (გვარი შეცვლილია) რამდენჯერმე კალმახას ქალი (გვარი შეცვლილია) ახლდა, აი, ის, მინისტრი რომ იყო, თავისი თვალით უყურებდა, — ერთად ტკბებოდნენ სხვისი ტანჯვით.

პატიმრებს ემუქრებოდნენ, თქვენთან „სვიდანიაზე“ თუ მოვიდა ვინმე თქვენი ახლობელი ქალი, თქვენს თვალწინ გავაუპატიურებთო. ბოლოს და ბოლოს, პატიმრები იძულებულები გახდნენ, თავისი ოჯახის წევრი ქალებისთვის ეთქვათ, „სვიდანიაზე“ საერთოდ ნუ მოდიხართო. რამდენჯერ იყო, პატიმრებს ვიდეო რომ უჩვენეს, მათი ოჯახის წევრს ქალებს რომ „შმონავდნენ“ (ჩხრეკდნენ). და ყველაზე საინტერესო, რასაც პატიმრები აღნიშნავენ, მწვალებლების უმრავლესობა, დაახლოებით 90 %, მეგრელები იყვნენ. მთელი ამ ცემა-ტყეპის განმავლობაში, უმრავლეს შემთხვევაში, პატიმრებს მწვალებლების მეგრული საუბარი ესმოდათ.

სასწაული ნაროდეცია. დავუშვათ, არ ებრალებათ არა-მეგრელები. კი მაგრამ, თვითონ ზუგდიდში რომ ყველაზე საშინელებები ხდებოდა? ამას რითი ავხსნით? უკვე მიშას გადავარდნის შემდეგ, კამერაში ზუგდიდის ციხიდან პატიმარი გადმოიყვანეს. მეგრელი იყო. ზუგდიდის ციხიდან გადმოყვა პანიკური შიშები. რამდენჯერაც საკნის რკინის კარი გაიჭრაჭუნებდა, ციხის თანამშრომლები "შმონის" (ჩხრეკის) ჩასატარებლად შემოვიდოდნენ, "ბალანდიორი" საჭმელს ან "კლუჩნიკი" "პერადაჩას" შემოდგამდა კარის "გლაზოკში", ან "უბორშიკი" კორიდორში ახმაურდებოდა, ან თუნდაც კორიდორის ბოლოში სხვა საკნის რკინის კარი გაიკრაჭუნებდა, ინსტიქტურად გული უწუხდებოდა. ნებისმიერ ხმაზე წუხდებოდა. რამდენი დრო იყო გასული, მაგრამ რკინის კარის გაჭრაჭუნებაზე მაინც საშინლად წუხდებოდა. იმან მოყვა, ცემა-ტყეპა-ტანჯვა-წვალებას ვინ ჩივის, უარესი განსაცდელებიც არსებობდაო, ერთხელაც, არაფხიზელ მდგომარეობაშ მყოფმა ახალამ (გვარი შეცვლილია), ან მთვრალი იყო, ან კაიფში, საკნის რკინის კარის "გლაზოკში" ავტომატის ლულა შემოყო და გადაატარაო. მთელი „აბოიმა“ დაცალაო.

ჩნდება კითხვა, რა მიზნით მოაწყო მიშიკო ფსიხოპატმა ეს სისხლიანი წარმოდგენა? პასუხი ელემენტარულია: ძალაუფლება და ფული. მიიღო რა 2003 წლის სახელმწიფო გადატრიალების შედეგად ძალაუფლება, გენეტიკური აფერისტების და ბანდიტების ჯგუფმა, განუკურნებელი აფერისტის და სადისტის მიხეილ სააკაშვილის ხელმძღვანელობით, მოახდინა ძალაუფლების ფულად გადაქცევა (ძალაუფლების მონეტიზირება). ტერორი – ეს იყო საშუალება მაქსიმალურად სწრაფი გამდიდრებისთვის. შეაშინეს ყველა, სიკვდილის პირას მიიყვანეს, ყველას სიკვდილით ემუქრებოდნენ. პირველ რიგში, პოლიტიკურ ოპოზიციას. ჯანმრთელობის და სიცოცხლის სანაცვლოდ სძალავდნენ მთელ მოძრავ და უძრავ ქონებას საცოდავ პატიმრებს, და მათი სამაგალითო წამებით, აშინებდნენ ყველა იმათ, ვისი დაპატიმრებაც ჯერ ვერ მოასწრეს. მაგალითად, აფერისტი-სადისტი მიშიკოს ბანდიტებმა უკანონოდ მიითვისეს ბადრი პატარკაციშვილისგან მთაწმინდის პარკი, რუსთავის მეტალურგიული ქარხანა და ტელეკომპანია "იმედი".

პროკურატურის მიერ ბრალდებულებთან დადებული ე.წ. „საპროცესო შეთანხმებები“ გახდა არა მარტო სახელმწიფო ბიუჯეტის შევსების, არამედ მიხეილ სააკაშვილის დანაშაულებრი რეჟიმის წევრების პირადი გამდიდრების ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი წყარო. ბრალდებულებს და მათ ოჯახებს აიძულებდნენ გაეყიდათ მთელი ქონება, აბსოლუტურად მთელი ქონება, ერთადერთი საცხოვრებელი სახლის ჩათვლით, და ფული და სხვა ქონებები შეეტანათ არა მარტო სახელმწიფო ბიუჯეტში, არამედ აგრეთვე პროკურატურის მიერ მითითებული ბანდიტების, მიხეილ სააკაშვილის დანაშაულებრი რეჟიმის წევრების, სახელებზე. შედეგად ათასობით ოჯახი ღია ცის ქვეშ დარჩა.

გაბატონებულმა კლანმა, „საბიუჯეტო ფულის“ ხალხის ხარჯზე ეკონომიის და ამ ფულის თავისი პირადი ფუფუნებისთვის მითვისების მიზნით ჩაატარეს ე.წ. „ჯანდაცვის რეფორმა“, რომლის შედეგაც სამედიცინო მომსახურება ქართველი ხალხის უმრავლესობისთვის მიუწვდომელი გახდა. 21-ე საუკუნეში ათასობით ადამიანი უფულობის გამო სამედიცინო დახმარების არ- და ვერგაწევის გამო კვდებოდა.

მიხეილ სააკაშვილის დანაშაულებრივმა რეჟიმმა დაამყარა ტერორისტული დიქტატურა, წარმოებდა მოსახლეობის პირადი სატელეფონო საუბრების ტოტალური მოსმენები, ადამიანებს ვედეოთვალთვალის კამერებს პირდაპირ საძინებლებში და ტუალეტებში უყენებდნენ, 2006 წელს მიიღეს ისეთი „შრომითი კოდექსი“ (სიფრიფანა ბროშურა), რომელიც მაქსიმალურად ზღუდავდა დასაქმებულის უფლებებს, შრომითი გაფიცვები ფაქტიურად აკრძალული იყო, მიტინგებს სასტიკად არბევდნენ, ადამიანების მსვერპლით. მიხეილ სააკაშვილის დანაშაულებრივი მოწოდების საფუძველზე, ე.წ. „ნულოვანი ტოლერანტობის“ დევიზით, ადამიანებს სასამართლოსა და გამოძიების გარეშე პირდაპირ ქუჩებში ხვრეტდნენ, დაახლოებით 120 ადამიანი დახვრიტეს.

მიხეილ სააკაშვილის დანაშაულებრი რეჟიმი ფუფუნებაში იხრჩობოდა, ქართველი ხალხის ხარჯზე, მაგრამ ქართველი ხალხის ფულით მაინც ვერ ძღებოდა. მიხეილ სააკაშვილის დანაშაულებრივი პიროვნების და მისი კლანის წევრების (ველურების, რომლებსაც კრიმინალი მიშიკო სპეციალურად კრებდა გარკვეული რაიონებიდან, ჰქონდა ამისთვის საფუძვლიანი მიზეზები, ვინაიდან ამ ველურებს, რომელთა თავები არ იყო დამძიმებული გონებრივი შრომით, თავი გამოტენილი ჰქონდათ თავის მიამატობაში გონებაჩლუნგური წარმოდგენებით, რომ მსხვილი ფეოდალი, მეფე, პრეზიდენტი, დიქტატორი, მიხეილ სააკაშვილი, აუცილებლად აჩუქებდა მათ პირად საკუთრებაში ფეოდალურ სამფლობელოს, რომლის ფარგლებში მათთვის კანონი არ იქნებოდა დაწერილი, ისინი კანონის ზემოთ იქნებოდნენ, აბსოლუტური ბატონ-პატრონები იქნებოდნენ. შედეგად, მიხეილ სააკაშვილის ბატონობის დასრულებისთანავე ეს ჩლუგი იდიოტები ციხე-ციხე დანაწილდნენ, კანონის ზემოთ კი არა, კანონის მიღმა აღმოჩნდნენ) დანაშაულებრივი მიდრეკილებების გათვალისწინებით, რომელსაც ის ეყრდნობოდა, ამის გაგება კიდევ შეიძლება.

მაგრამ, ამის გარდა, იყო კიდევ რაღაც. რაღაც საშინელი. კიდევ შეიძლებოდა იმის გაგება, მთელი ეს სადიზმი მხოლოდ და მხოლოდ რაიმე პოლიტიკური მიზნის (ანუ ხელისუფლების მოპოვებისთვის და შენარჩუნებისთვის), ან/და ეკონომიკური მიზნის (პირადი გამდიდრებისთვის ხალხის უმრავლესობის გაძარცვის ხარჯზე) მისაღწევად რომ გაეკეთებინათ, და მეტი სხვა არაფერი რომ არ ყოფილიყო.

მაგრამ არა. მთელი ამ წარმოუდგენელი სადიზმის მთავარი საფუძველი იყო არა იმდენად პოლიტიკური ან/და ეკონომიკური მიზნების მიღწევა, არა. მთავარი მიზეზი, საფუძველი, საძირკველი იყო ამ არა-ადამიანების სადისტური მიდრეკილებები. ეს იყო რაღაც, რაც საღი აზრის მიღმა დევს. ეს იყო აბსოლუტური სიგიჟე, ავადმყოფობა, სადიზმი. ეს იყო ტერორი ტერორის გამო. ტერორი თვითმიზანი იყო. ეს იყო აბსოლუტური ბოროტება.

2003 წლის წინა პერიოდში, სანამ მიშა გიჟი ე.წ. „ვარდების რევოლუციის“, სახელმწიფო გადატრიალების, ანუ ამხოხების ("შეთქმულება ან ამბოხება საქართველოს კონსტიტუციური წყობილების ძალადობით შესაცვლელად", დანაშაული, გათვალისწინებული საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 315-ე მუხლის მე-3 ნაწილით) გზით მოვიდოდა ხელისუფლებაში, საქართველოში პატიმრების რაოდენობა იცვლებოდა 4000-დან 6000-ას ადამიანამდე. 2004 წლიდან მიშა სადისტის ტერორისტული საქმიანობის შედეგად სიტუაცია შეიცვალა. შედეგად, საქართველოში პატიმრების რაოდენობა 6654-დან (2004 წელს) 24684-მდე (2010 წელს) გაიზარდა. საქართველოში ყოველ ასი ათას მოსახლეზე 540 პატიმარი მოდიოდა. ამ მაჩვენებლით საქართველო მსოფლიოში მეოთხე, ევროპაში კი პირველ ადგილზე გავიდა.

სადისტი მიშას 9-წლიანი მმართველობის დროს, მისი მთავარი დასაყრდენი ზონდერ-მწვალებლების ხელებით, საქართველოს მოსახლეობის დაახლოებით 3,6 მილიონი ადამიანიდან, რეპრესირებული იყო, თავისუფლების აღვეთა ან პირობითი მსჯავრი მიესაჯა 300 000 ადამიანს, ანუ საქართველოს მოსახლეობის 8,5 %-ს. 300 000. სამასი ათასი. სულ რაღაც 3,6 მილიონიან ქვეყანაზე. ეს სასწაული ციფრია.

შედარებისთვის, რუსეთის ფედარეაციის 146 მილიონი ადამიანის 8,5% არის 12,41 მილიონი ადამიანი. წარმოგიდგენიათ? 2004-2012 წლებში რუსეთის ფედერაციაში რომ 12,41 მილიონი ადამიანი ყოფილიყო რეპრესირებული?! წარმოგიდგენიათ, დასავლეთში რა სასწაული „შეშფოთებები“ ატყდებოდა?! დასავლეთი რა საყოველთაო და ყოვლისმომცველ სანქციებს გამოუცხადებდა რუსეთს?!

ან, შედარებისთვის, ამერიკის შეერთებული შტატების 320 მილიანი ადამიანის 8,5% არის 27,2 მილიონი ადამიანი. წარმოგიდგენიათ? 2004-2012 წლებში ამერიკის შეერთებულ შტატებში რომ 27,2 მილიონი ადამიანი ყოფილიყო რეპრესირებული?! წარმოგიდგენიათ, რუსეთში რა სასწაული ნიშნის მოგებით მიუთითებდნენ ვოთომდა "დემოკრატიული" დასავლეთის ფარისევლობაზე?

დასავლეთის მიერ ფარისევლურად მხარდაჭერილი სადისტი მიშას მოღვაწეობის შედეგად საქართველოში მკვეთრად შემცირდა გამამართლებელი განაჩენების პროცენტული წილი. მაგალითად, გამამართლებელმა განაჩენებმა საქართველოში 2004 წელს შეადგინა 0,14%; 2006 წელს — 0,13%; 2007 წელს — 0,1%; 2008 წელს — 0,3%; 2009 წელს — 0,12%; 2010 წელს — 0,12%. შედარებისთვის, გამამართლებელმა განაჩენებმა საბჭოთა კავშირში 1937-1940 წლებში შეადგინა 10%; 1941-1945 წლებში — 10%; 1946-1950 წლებში — 9%. ანუ საბჭოთა კავშირში ე.წ. "სტალინური რეპრესიების” პერიოდშიც კი პროცენტულად 100-ჯერ (ასჯერ) მეტი (შეადარეთ 10 % და 0,1 %) გამამართლებელი განაჩენი გამოდიოდა, ვიდრე მიშა სადისტის საქართველოში.

სხვათა შორის, ე.წ. ”სტალინური რეპრესიების” პერიოდში რეპრესირებულების უმრავლესობა, დაახლოებით 99%, სწორად იყო რეპრესირებული, რეპრესირებულების უმცირესობა, დაახლოებით 1% ან ნაკლები, უდანაშაულოდ იყვნენ რეპრესირებულები, და უდანაშაულოები დაარეპრესირა სწორედ მხოლოდ და მხოლოდ მიხეილ სააკაშვილის და მისი მსგავსების წინაპრებმა. მიხეილ სააკაშვილის ბაბუა დედის ხაზით მსახურობდა საქართველოს სსრ-ის ნკვდ-ში ჯერ კიდევ ლავრენტი ბერიის მმართველობის დროს, დაიმსახურა უსასტიკესი დამსჯელი-სადისტის სახელი, არეპრესირებდა მხოლოდ უდანაშაულებს. როგორც სჩანს, სადისტის გენები დედის ხაზიდან მიხეილ სააკაშვილს გენეტიკურად გადაეცა. ეს ოჯახურია.

მიხეილ სააკაშვილის ბაბუა მამის ხაზით ფანატიკური ბოლშევიკი იყო, პარტიაში შევიდა 15 წლის ასაკში. დაკავებული იყო ე.წ. „რევოლუციური საქმიანობით“. ამბობენ, რომ ის სტალინის კეთილგანწყობით სარგებლობდა, თითქოსდა სამედიცინი ინსტიტუტი სპეციალურად მისთვის შექმნეს, სტალინის სიკვდილის შემდეგ ის მაშინვე დაითხოვეს სამსახურიდან. ბაბუებამდე იყვნენ დიდი ბაბუები. დედის ხაზით მიხეილ სააკაშვილის დიდი ბაბუის ძმა (დიდი ბაბუის სახელი იყო

ნიკოლოზ წერეთელი) დაკავებული იყო ე.წ. „რევოლუციური საქმიანობით“ საქართველოს სოციალურ-ფედერალისტურ პარტიაში, რომელიც ახლოს იდგა ანარქისტებთან. მოარული ხმების თანახმად, მიხეილ სააკაშვილის დიდი ბაბუის ძმის საქმიანობა შედგენოდა „ექსპროპრიაციაში“, ანუ ბანდიტიზმში, ყაჩაღობაში, ძარცვაში და პოლიტიკური ტერორისტული აქტების განხორციელებაში, — შეიარაღებულ თავდასხმებში, აფეთქებებში, მკვლელობებში. დიდ ბაბუებამდე იყვნენ დიდდიდიბაბუები. მიხეილ სააკაშვილის დიდდიდიბაბუა დედის ხაზით იყო ჭიათურის ერთ-ერთი „მარგანეცის მეფე“ თავადი ივანე აბაშიძე. როგორც ბრიტანელი ისტორიკოსი საიმონ მონტეფიელე წერს თავის წიგნში, თავადი ივანე აბაშიძის მამულში არც თუ იშვიათად პოულობდნენ თავშესაფარს რევოლუციონერები. ჭიათურელი კაპიტალისტების ურთიერთობა რევოლუციონერებთან იმავე პრინციპებს ეფუძნებოდა, რასაც დღევანდელი ბიზნესმენების ურთიერთობა „კრიშასთან“. ფულიანი კაპიტალისტები იფარავდნენ რევოლუციონერებს და აძლევდნენ ფულს „რევოლუციაზე“. სამაგიეროდ რევოლუციონერები იცავდნენ „თავის“ კეთილისმყოფელ კაპიტალისტებს „სხვა“ ბანდიტებისგან. ანუ, მიხეილ სააკაშვილის დიდდიდიბაბუა ივანე აბაშიძე ეწეოდა დანაშაულებრივ საქმიანობას, რაც იმაში გამოიხატებოდა, რომ ის იფარავდა, ფინანსურ და ორგანიზაციულ დახმარებას უწევდა რევოლუციონერ ტერორისტებს. ივანე აბაშიძის და მისი მსგავსი რევოლუციის „პასობნიკების“ (მხარდამჭერების) წყალობით ჭიათურა რევოლუციის ნამდვილ ბასტიონად გადაიქცა. ასე რომ, როგორც ვხედავთ, ბანდიტიზმი, ყაჩაღობები, ძარცვები, მკვლელობები, პოლიტიკური ტერაქტები და მათი ფინანსური და ორგანიზაციული მხარდაჭერა მიხეილ სააკაშვილის გვარ-ჯიშის წინაპრებს სისხლში აქვთ.

მიხეილ სააკაშვილის ოჯახის სპეცსამსახურებთან თანამშრომლობის შესახებ შეიძლება ითქვას, რომ ეს ოჯახური ბიზნესია. ბაბუა დედის ხაზით, მეგრული წარმომავლობის ქართველი, მსახურობდა საქართველოს სსრ-ის ნკვდ-ში. მიხეილ სააკაშვილის დედა გიული ალასანია, მეგრული წარმომავლობის ქართველი, იყო საქართველოს სსრ-ის კგბ-ს მე-2 სამმართველოს აგენტი. მიხეილ სააკაშვილის ბიძია დედის ხაზით, მეგრული წარმომავლობის ქართველი, რომელიც მსახურობდა სსრკ-ს საგარეო საქმეთა სამინისტროში, იყო სსრკ-ს კგბ-ს 1-ლი მთავარი სამმართველოს აგენტი. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ მიხეილ სააკაშვილის ოჯახი ამერიკის შეერთებული შტატების სპეცსამსახურებს ემსახურებოდა. მიხეილ სააკაშვილის ბიძიამ თავისი მომსახურება შესთავაზა ამერიკის შეერთებული შტატების ცენტრალურ სადაზვერვო სამსახურს, რაც აჩვენებს მის არა მარტო გარეგნულ, არამედ შინაგან მსგავსებას დისშვილთან — მოღალატესთან. საინტერესოა, რომ თვითონ მიხეილ სააკაშვილი სამხედრო სავალდებულო ვადიანი სამსახურის დროს 2 წელი მსახურობდა სასაზღვრო ძალებში (სავარაუდოდ, სადაზვერვო დანაყოფებშიც აგრეთვე), რომლებიც შედიოდა სსრკ-ის კგბ-ში. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ 2011 წლის 31 მაისის საქართველოს კანონის „თავისუფლების ქარტიის“ მე-10 მუხლის („ყოფილი სსრკ-ის სპეციალური სამსახურები და მათი თანამშრომლები») „ბ“ ქვეპუნქტის თანახმად, მიხეილ საააკშვილის ხელმოწერით, სსრკ-ის სპეცსამსახურების თანამშრომლებს მიეკუთვნება აგრეთვე თვითონ მიხეილ სააკაშვილიც, საქართველოს კანონი „თავისუფლების ქარტია“ არ აწესებს არანაირ ხანდაზმულობის ვადებს მიხეილ სააკაშვილის მსგავსი სსრკ-ის სპეცსამსახურების თანამშრომლებისთვის, და შესაბამისად საქართველოს კანონით „თავისუფლების ქარტია“ მიხეილ სააკაშვილს როგორც ყოფილი სსრკ-ის სპეცსამსახურების თანამშრომელს აკრძალული აქვს მთელი რიგი თანამდებობების დაკავება. მიხეილ სააკაშვილის მთელი ოჯახი სსრკ-ის კგბ-ს აგენტები არიან (სწორედაც რომ „არიან“, კი არ „იყვნენ“ მხოლოდ, არამედ ახლაც „არიან“, ხანდაზმულობის ვადების გარეშე, თანახმად 2011 წლის 31 მაისის საქართველოს კანონისა „თავისუფლების ქარტია“, მიხეილ სააკაშვილის ხელმოწერით), შემდეგ კი, უღალატეს რა სსრკ-ის კგბ-ს, გახდნენ აშშ-ის ცენტრალური სადაზვერვო სამსახურის აგენტები.

სპეციალური აღნიშვნის ღირსია, რომ თუ საქართველოს მესამე პრეზიდენტს მიხეილ სააკაშვილს, მეგრული წარმოშობის ქართველს, სპეცსამსახურებთან ეთანამშრომლებოდა ნათესაობა დედის მხრიდან, მაშინ საქართველოს პირველ პრეზიდენტს ზვიად გამსახურდიას, მეგრული წარმოშობის ქართველს, სპეცსამსახურებთან ეთანამშრომლებოდა ნათესაობა უკვე მამის მხრიდან. კერძოდ, ზვიად გამსახურდიას მამა კონსტანტინე გამსახურდია იყო საქართველოს სსრ-ის ნკვდ-კგბ აგენტი. კონსტანტინე გამსახურდია იყო ნკვდ-ს უძველესი აგენტი საქართველოში. კონსტანტინე გამსახურდია „დაავერბოვკა“ პირადად ლავრენტი ბერიამ. კონსტანტინე გამსახურდია „სტუკაჩობდა“ მხოლოდ და მხოლოდ უდანაშაულოებზე. მიაქციეთ ყურადღება 1980-იანი წლების ე.წ. „დისიდენტების“ (თარგმანში ეს სიტყვა ნიშნავს „რელიგიურად განსხვავებულად მოაზროვნეს“, „ერეტიკოსს“, ანუ, ქართული მართლმადიდებლური ტრადიციით, ეს სიტყვა ითარგმნება როგორც „მწვალებელი“), „გოსდეპ“-ის, აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის, აგენტების, მათ შორის ზვიად გამსახურდიას საჯარო გამოსვლებზე, რომ 1930-იან წლებში რეპრესირებული იყვნენ მხოლოდ უდანაშაულოები, მათ შორის არ ყოფილა არც ერთი დამნაშავე. ჰოდა, კონსტანტინე გამსახურდია „სტუკაჩობდა“ მხოლოდ და მხოლოდ უდანაშაულო, კრისტალურად პატიოსან ადამიანებზე. კონსტანტინე გამსახურდიას „დანოსების“ მიხედვით რეპრესირებული-დახვრეტილი იყო ათასობით უდანაშაულო ადამიანი. და რა არის საინტერესო, მიხეილ სააკაშვილის მსგავსად, ზვიად გამსახურდია ასევე იყო სსრკ-ის კგბ-ს აგენტი, შემდეგ კი, უღალატა რა სსრკ-ის კგბ-ს, გახდა აშშ-ის ცენტრალური სადაზვერვო სამსახურის აგენტი. აგრეთვე, „ბოროტი ენები“ ამბობენ, რომ კონსტანტინე გამსახურდია იყო ნაცისტური გერმანიის სპეცსამსახურების აგენტი, რაც ძალიან ჰგავს სიმართლეს, იმის მხედველობაში მიღებით, რომ კონსტანტინე გამსახურდია არსებითად იზიარებდა ეშმაკისეული ადოლფ ჰიტლერის ნაცისტურ იდეოლოგია, იყო რა ადგილობრივი სეპარატისტული მეგრული ნაციზმის ერთ-ერთი მამამთავარი, რომლის საფუძველი არის იდეა მეგრელების რაღაც მითიური „უპირატესობის“ შესახებ მთელ მსოფლიოზე, და, რა თქმა უნდა, დასაწყისისთვის მეგრელებმა უნდა იბატონონ ყველა ქართველ არამეგრელზე, მათი ქონების აუცილებელი მითვისებით (რა არის საინტერესო, მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრამდე, სანამ რუსის მეფემ მეგრელები მონობიდან არ გაათავისუფლა, მეგრელების აბსოლუტურ უმრავლესობას საერთოდ არ ჰქონდა არავითარი საკუთრება, ისინი თვითონ იყვნენ საკუთრება, სამეგრელოს სეპარატისტი თავადი დადიანებისა ყმა გლეხები-მონები. სამეგრელოს სეპარატისტი თავადები დანარჩენ საქართველოს გამოეყვნენ და მისგან დამოუკიდებელნი გახდნენ, რა თქმა უნდა, იმისთვის რომ ოსმალეთის იმპერიის კოლონია გამხდარიყვნენ და მათთვის მიეყიდათ ცოცხალი საქონელი — თავისი ყმა გლეხები-მონები, მათსავით ერთი სისხლის მქონე ადამიანები, მეგრელები. ეს საშინელებაა, მართლაც რომ, მონები იმაზე კი არ ოცნებობენ, რომ თავისუფლები გახსნენ, არამედ იმაზე, რომ თვითონ ყავდეთ მონები), ვინაიდან ცალკეული მეგრელი ადგილობრივი სეპარატისტული ნაცისტების რწმენით, და როგორც მათ სატანისტური ეშმაკური ღიმილით სახეზე უყვართ განცხადება, თვლიან რა თანამოსაუბრეს სულელად, როცა მეგრული ენიდან ქართულ ენაზე გადადიან (მეგრული ენა კი არ არის ქართული ენა, და ქართული ენის დიალექტიც არ არის) „მეგრელები უფრო ეშმაკები (хитрые) არიან, ვიდრე თვითონ ეშმაკი (სატანა)“. ქართულ ენაში ერთი სიტყვით „ეშმაკი“ აღინიშნება როგორც ცნება хитрый (სატანისებურად მოხერხებული, მატყუარა, თაღლითი, აფერისტი), ისე ცნება „სატანა“. ქართველები არამეგრელები, ყოველ შემთხვევაში, ქართველების უმრავლესობა, ამას, რა თქმა უნდა, ხედავენ, ამიტომ ქართულ ენაში წარმოიქმნა და მრავალი საუკუნის განმავლობაში შენარჩუნებულია მყარი სიტყვათშეხამება, იდიომა, რომელიც ამ „ეშმაკებს“ აღნიშნავს ორი სიტყვით, პირველი სიტყვაა — „აფერისტი“, მეორე — სიტყვა, რომელიც ყველა ამ „ეშმაკს“ ჯგუფურად ასახელებს. ანუ, ცალკეული მეგრელი ადგილობრივი სეპარატისტული ნაცისტების რწმენა და განცხადებები მეგრელების რაღაც მითიურ "უპირატესობაზე" მთელ მსოფლიოსთან, და პირველ რიგში, ქართველ არამეგრელებთან შედარებით შეურაცხჰყოფს მეგრელების უმრავლესობას, ძირითადად კეთილსინდისიერ და მუშა ადამიანებს, რომლებიც არც კი ფიქრობენ არავითარ პოლიტიკაზე და მით უმეტესს, სეპარატიზმზე, მაგრამ, სამწუხაროდ, კეთილსინდისიერი და მუშა ადამიანები ან არ ჩანან, ან ნაკლებად ჩანან, და სავარაუდოდ ამიტომ, ნაკლებად გვხვდებიან. ანუ, ადგილობრივი სეპარატისტული მეგრული ნაციზმი მიმართულია პირველ რიგში საერთო ქართული ერთიანობის წინააღმდეგ.

მიაქციეთ ყურადღება, რა წარმოუდგენელი დამთხვევაა საქართველოს პირველი და მესამე პრეზიდენტების ბედში. პირველი — ქართველია მეგრული წარმოშობის მამის ხაზით, მესამე — ქართველია მეგრული წარმოშობის დედის ხაზით.

ორივენი იყვნენ და არიან ჯერ სსრკ-ის კგბ-ს აგენტები (ანუ, „თანამშრომლები“, 2011 წლის 31 მაისის საქართველოს კანონის „თავისუფლების ქარტია“ განსაზღვრებით), შემდეგ ამერიკის შეერთებული შტატების ცენტრალური სადაზვერვო სამსახურის აგენტები. ორივეს მოღალატეობა სისხლში აქვთ, გენეტიკურ დონეზე. სწორედ მიშა სადისტის სადისტური მიდრეკილებების გამო მისი ლაქია მწვალებლები თავიანთ სადისტობებს ვიდეოზე იღებდნენ, თავიანთი არა-ადამიანობის დოკუმენტირებას ახდენდნენ, მთავარი სადისტისთვის ანგარიშების ჩასაბარებლად.

ივანიშვილის ახალმა ხელისუფლებამ ამ სადისტობების ზოგიერთი ვიდეო კადრები უცხოეთის ე.წ. "დემოკრატიული ქვეყნების" საელჩოების წარმომადგენლებს და ჟურნალისტებს აჩვენა. რამდენიმე ადამიანმა, ჟურნალისტებმა, ორი წუთიც ვერ გაუძლეს ამ სადისტობების ყურებას, — დარბაზიდან გამოვიდნენ. საელჩოების წარმომადგენლები ბოლომდე დარჩნენ, ხომ საინტერესო იყო, რაში დახარჯა მათ მიერ მიცემული ფულები მათმა "საკუთარმა ნაბიჭვარმა", — მიშიკო სადისტმა.

ივანიშვილის ხელისუფლებამ განაცხადა, წამებების ამსახველი 30 000 ვიდეო ფაილი გავანადგურეთო. განცხადებით კი განაცხადეს, მაგრამ იქნებ ფაილების ნაწილი არც გაანადგურეს? იქნებ სადღაც „ზანაჩკაში“ ყველა ვიდეო ფაილის ასლები შეინახეს, ძველი ან/და ახალი ხელისუფლების წევრებმა, ვისაც ხელი მიუწვდებოდა ამ ვიდეო ფაილებთან? ვინ იცის, პირველს ან მეორეს, ან ორივეს ერთდროულად რამდენი პატიმარი ყავთ „გამოჭერილი“ ამ ვიდეო ფაილებით.

საოცრება იყო, როცა მიშა სადისტის ხელისუფლება ჩამოაგდეს 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების შედეგად, ამას საქართველოს ყველა ციხეში პატიმრები ზეიმობდნენ როგორც სასწაულებრივ განთავისუფლებას. მორწმენეები ვინც იყვნენ, ლოცულობდნენ, ღმერთს მადლობას სწირავდნენ, მიშა რომ გადააგდეს ხელისუფლებიდან. ამდენი ტანჯვის შემდეგ. პატიმრები გახარებულები, ბედნიერები, გააფრთლებულები ყვიროდნენ, ზოგი იგინებოდა, პოლიციურ ოქმებში რომ სწერენ, "დედის მიმართულებით", მიშიკოს დედის მიმართულებით, ზოგი რაღაც გაურკვეველს, — „ააა“, „უუუ“, ყვიროდა, ლამისაა გრძნობის დაკარგვამდე. მთელი ციხე საერთო სიხარულით, საყოველთაო აღფრთოვანებით იყო მოცული.

უხაროდათ, მტანჯველი მიშას ხელისუფლება რომ გადავარდა. იძახოდნენ, — ბიძინა ჩვენი მხსენელიაო. შემდეგ რა მოხდებოდა, პატიმრებმა წინასწარ რა იცოდნენ, მაგრამ მაშინ ასე იძახოდნენ. რას წარმოიდგენდნენ, რომ შემდეგ, ბიძინა არ გაწმენდა ციხეებს და მთელ დანარჩენ სახელმწიფო აპარატს ადამიანების მტანჯველებისგან. მთელი სახელმწიფო აპარატი, ციხეებიც მათ შორის, სავსეა მიშას სადისტებით, დღე და ღამე რომ ლოცულობენ, ბიძინას ხელისუფლება როდის გადავარდება, მიშა სადისტი როდის დაბრუნდება, დედები რომ გიტიროთო. და კვლავ გამოვძალოთ საცოდავ პატიმრებს და მათი ოჯახის წევრებს ფული, სახლები, ავტომობილები, უძრავი და მოძრავი ქონება, უკანასკნელი პერანგის ჩათვლით. საბოლოო ანგარიშით ხომ, მიშიკო აფერისტის და მისი სადისტური კლანის სადისტური ვაკხანალიის ეკონომიკური საფუძველი, — ეს არის საკუთარი გამდიდრების დაუოკებელი სურვილი მათთვის უცხო და მათთვის საძულველი ქართველი ხალხის უმრავლესობის გაძარცვის ხარჯზე.

სამართლიანობა ალბათ მართლაც არსებობს. ბოლოს და ბოლოს 2021 წელს მიშიკო ფსიქოპატიც დააჯინეს ქართულ ციხეში.იჯდება სულ ცოტა 9 წელი. ჯერჯერობით მხოლოდ ორ საქმეზე. ერთ საქმეზე 6 წელი. მეორე საქმეზე — სანდრო გირგვლიანის მკვლელობის საქმეზე მსჯავრდებულების შეწყალების საქმეზე სამსახურებრივი მდგომარეობის ბოროტად გამოყენებისთვის — 3 წელი. შემდეგ კიდევ დაამატებენ, სხვა საქმეებზე. სიცოცხლე არ ეყოფა, ყველა საქმეზე სასჯელების მოსახდელად.

ერთ-ერთ საქმეზე, რომელზეც მიხეილ სააკაშვილი 6 წელი იჯდება, სასამართლომ იგი დამნაშავედ სცნო 2005 წელს საქართველოს პარლამენტის წევრზე ვალერი გელაშვილზე განხორციელებული თავდასხმის ორგანიზებაში და მიხეილ სააკაშვილის სასჯელად მიუსაჯა თავისუფლების აღკვეთა 6 წლის ვადით.

სასამართლომ მიხეილ სააკაშვილი დამნაშავედ აღიარა საქართველოს პარლამენტის ყოფილ წევრზე გელა გელაშვილზე თავდასხმის ორგანიზებაში და მიუსჯა 6 წლით თავისუფლების აღკვეთა. მიხეილ სააკაშვილს ბრალი წარედგინა საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 333-ე მუხლის მე-3 ნაწილის „ბ“ქვეპუნქტით, რაც გულისხმობს სამსახურებრივი უფლებამოსილების გადამეტებას ძალადობით და იარაღის გამოყენებით და 25,117-ე მუხლის მეხუთე ნაწილის „ე“ ქვეპუნქტით ჩადენილი დანაშაულისთვის, რაც გულისხმობს ჯგუფურად ჯანმრთელობის განზრახ მძიმე დაზიანების ორგანიზებას.

სასამართლომ დადგენილად მიიჩნია, რომ 2005 წლის 29 ივნისს, გაზეთ „რეზონანსში“ გამოქვეყნდა საქართველოს პარლამენტის იმჟამინდელი წევრის ვალერი გელაშვილის სტატია სათაურით „ვალერი გელაშვილი თავის სახლს სააკაშვილს დაუთმობს“. აღნიშნულ სტატიაში ვალერი გელაშვილი გამოთქვამდა უკმაყოფილებას მოქმედი პრეზიდენტის მიმართ იმასთან დაკავშირებით, რომ მას წაართვეს ქონება, რომლის ღირებულებასაც არ უნაზღაურებდნენ.

სტატიის გამოქვეყნების შემდეგ, მიხეილ სააკაშვილმა ვალერი გელაშვილის სამაგალითოდ დასჯის მიზნით, პირადი შურისძიების მოტივით, საქართველოს თავდაცვის იმჟამინდელ მინისტრს ირაკლი ოქრუაშვილს დაავალა მოეხდინა ვალერი გელაშვილის მიმართ ფიზიკური ანგარიშსწორება, რაზეც ირაკლი ოქრუაშვილისგან მიიღო უარი.

ამის შემდეგ, მიხეილ სააკაშვილმა ვალერი გელაშვილის ფიზიკური ანგარიშსწორება დაავალა საქართველოს შინაგან საქმეთა იმჟამინდელ მინისტრს ივანე მერაბიშვილს. მიღებული დავალების შემდეგ ივანე მერაბიშვილმა მის დაქვემდებარებაში მყოფი სპეციალური ოპერატიული დეპარტამენტის დირექტორის, ერეკლე კოდუას ორგანიზებით უზრუნველყო მიხეილ სააკაშვილის დავალების ზედმიწევნით შესრულება, რომელიც განხორციელდა 2005 წლის 15 ივლისს.

კერძოდ, სპეციალური ოპერატიული დეპარტამენტის ოპერატიულმა თანამშრომლებმა და შეიარაღებული სპეციალური რაზმის მებრძოლებმა, თბილისში, მირცხულავას ქუჩის მიმდებარე ტერიტორიაზე გადაადგილებისას, მოახდინეს ვალერი გელაშვილის მართვის ქვეშ მყოფი ავტომანქანის ბლოკირება, რის შემდეგაც თავს დაესხნენ ვალერი გელაშვილს და მის თანმხლებ პირებს.

ერეკლე კოდუას დავალებითა და სპეციალური ოპერატიული დეპარტამენტის სამმართველოს უფროსის გიორგი სირაძის ხელმძღვანელობით, მოქმედმა სპეციალური რაზმის მებრძოლებმა ძალის გამოყენებით და ცეცხლსასროლი იარაღის მუქარით ავტომანქანიდან თანმხლებ პირებთან ერთად გადმოიყვანეს ვალერი გელაშვილი, იარაღის კონდახებით სასტიკად სცემეს იგი და გაიტაცეს მის კანონიერ მფლობელობაში არსებული „Heckler Koch“-ის მარკის ცეცხლსასროლი იარაღი, ფულადი თანხა - 10 000 აშშ დოლარი და 50 000 ლარად ღირებული ბეჭედი.

მიხეილ სააკაშვილის დავალებით განხორციელებული ფიზიკური ანგარიშსწორების შედეგად საქართველოს პარლამენტის წევრმა ვალერი გელაშვილმა მიიღო სიცოცხლისთვის სახიფათო სხეულის მძიმე ხარისხის დაზიანება, – თავის ქალის ტრამვა, სახის ძვლების მრავლობითი მოტეხილობები, ცხვირის და შუბლის არეში ჭრილობები, ზედა და ქვედა ყბების მოტეხილობები.

სასამართლო პროცესზე ბრალდების ერთ-ერთი მთავარი მოწმე იყო საქართველოს პარლამენტის ყოფილი თავჯდომარე ნინო ბურჯანაძე, რომელმაც განაცხადა, რომ გელა გელაშვილის ცემა იყო "სპეცოპერაცია". ამის შემდეგ, ნინო ბურჯანაძის სიტყვებით, მან ეს ინციდენტი განიხილა მიხეილ სააკაშვილთან ერთად, მიხეილ სააკაშვილმა არ უარყო, რომ წინასწარ იცოდა გელა გელაშვილის დაგეგმილი ცემის ამბავი.

მიხეილ სააკაშვილს სასჯელის სახედ და ზომად 333-ე მუხლის მე-3 ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული დანაშაულისთვის განესაზღვრა თავისუფლების აღკვეთა 8 წლის ვადით, მასვე 3 წლის ვადით ჩამოერთვა თანამდებობის დაკავების უფლება. 25,117-ე მუხლის მეხუთე ნაწილის „ე“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული დანაშაულისთვის ასევე განესაზღვრა თავისუფლების აღკვეთა 8 წლის ვადით.

საბოლოოდ 2012 წლის 28 დეკემბრის „ამნისტიის შესახებ“’ საქართველოს კანონის და სასჯელის შთანთქმის პრინციპის გამოყენებით მიხეილ სააკაშვილს განესაზღვრა თავისუფლების აღკვეთა 6 წლის ვადით, მასვე 2 წლისა და 3 თვის ვადით ჩამოერთვა თანამდებობის დაკავების უფლება.

ვალერი გელაშვილზე განხორციელებული თავდასხმის საქმეზე, სასამართლოს მიერ გამამტყუნებელი განაჩენი აგრეთვე გამოტანილია შინაგან საქმეთა ყოფილი მინისტრის - ივანე მერაბიშვილის, სპეციალური ოპერატიული დეპარტამენტის ყოფილი დირექტორის - ერეკლე კოდუას და ამავე დეპარტამენტის სამმართველოს ყოფილი უფროსის - გიორგი სირაძის მიმართ.

ვალერი გელაშვილზე განხორციელებული თავდასხმის საქმეზე, სასამართლომ ვანო მერაბიშვილი დამნაშავედ ცნო სისხლის სამართლის კოდექსის 333-ე მუხლის მე-3 ნაწილის “ბ” ქვეპუნქტით და 117-ე მუხლის მეხუთე ნაწილის “ე” ქვეპუნქტით გათვალისწინებული დანაშაულების ჩადენაში. სასჯელის სახედ და ზომად მიუსაჯა თავისუფლების აღკვეთა 6 წლისა და 9 თვის ვადით.

ვალერი გელაშვილზე განხორციელებული თავდასხმის საქმეზე, სასამართლომ ერეკლე კოდუა და გიორგი სირაძე დამნაშავეებად ცნო საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 237-ე მუხლის მეოთხე ნაწილით და 333-ე მუხლის მესამე ნაწილით გათვალისწინებული დანაშაულების ჩადენაში. სასჯელის სახედ და ზომად მიუსაჯა თავისუფლების აღკვეთა 9 წლის ვადით. მათვე 2 წლისა და 3 თვის ვადით ჩამოერთვათ თანამდებობის დაკავების უფლება. ასეა ხოლმე, რამდენიც არ უნდა იგოროს გორგალმა, ბოლო მაინც აქვს. და ბოლოს და ბოლოს მიხეილ სააკაშვილი აღმოჩნდა იქ, სადაც მისი ბოლო ადგილსამყოფელი არის (სადაც მისი ადგილი არის).

ციხეში. არაფერი ისე არ აჩვენებს ადამიანის არსს ისე, როგორც მისი მოქცევა ექსტრემალურ გარემოებებში. ერთი-ერთი ასეთი გარემოა ციხე. შევხედოთ, როგორ იქცევა მიხეილ სააკაშვილი ციხეში. როგორ? როგორც კლოუნი, სამარცხვინო კლოუნი. ჩვეულებრივ პატიმრებს საერთოდ არ უყვართ „ბესპრედელშიკები“, გამორჩეულად არ უყვართ „ბესპრედელშიკი“ მიხეილ სააკაშვილი. ამიტომ თბილისში, გლდანის ციხეში მიხეილ სააკაშვილის შეყვანის შემდეგ ჩვეულებრივმა პატიმრებმა „ბესპრედელშიკ“ მიხეილ სააკაშვილს „შეგინებითი“ შეხვედრა მოუწყვეს. ციხის კორპუსებიდან ისმოდა ყვირილი, ხმაური, უცენზურო გამონათქვამები მიხეილ სააკაშვილის მიმართ. ყურადღების მიქცევის და პროტესტის ნიშნად პატიმრები საკნებში დენს რთავდნენ და თიშავდნენ. დაწყებული ბუნტის ჩასახშობად ციხის ტერიტორიაზე შემოიტანეს ჭყლის ჭავლის გამშვები მექანიზმები, შემოიყვანეს სახანძრო მანქანები, შემოვიდა პოლიციის სპეცდანიშნულების რაზმი.

ჩვეულებრივ პატიმრებს არ უყვართ გიჟმაჟუნა „ბესპრედელშიკები“, გიჟმაჟუნა „ბესპრედელშიკ“ მიხეილ სააკაშვილს არ უყვარს ჩვეულებრივი პატიმრები. აქვს მიზეზი. მიხეილ სააკაშვილს პანიკურად ეშინია ჩვეულებრივი პატიმრების მხრიდან შურისძიების.

მხდალი. სამარცხვინო მხდალი. ციხეშიც კი ვერ შეძლო ადამიანურად შესვლა. 2021 წლის 8 ნოემბერს გადაღებულ ვიდეოჩანაწერში სჩანს, რომ მიხეილ სააკაშვილმა უარი თქვა ციხის შენობაში ნებაყოფლობით შესვლაზე, ამიტომ ციხის ოთხი თანამშრომელი იძულებული გახდნენ დიდი გაჭირვებით მოეკიდათ მიხეილ სააკაშვილს ხელებზე და ფეხებზე ხელი, და იძულების წესით წაიღოთ. თითოეულ თანამშრომელს მიხეილ სააკაშვილი დაკავებული ყავდა ან ხელზე, ან ფეხზე. ვინაიდან მიხეილ სააკაშვილი ტახივით იყო გასივებული, და ვირივით ისროდა ტლინკებს, ამიტომ თანამშრომლებს არც ძალა ეყოთ, არც საშუალება ჰქონდათ იატაკიდან მის მაღლა ასაწევად. ციხის თანამშრომლები იძულებულები იყვნენ გადაეტანათ „დურაკი“ (სულელი), ნაწილობრივ იატაკზე გათრევით, როგორც ნივთი. როგორც სჩამს, განდიდების მანიით შეპყრობილმა მიხეილ სააკაშვილმა წარმოიდგინა, რომ ყველა პატიმრისთვის სავალდებული ციხის წესები მასზე არ ვრცელდებოდა. მას თვალნათლივ აჩვენეს, რომ ეს ასე არ არის. "დურაკი". ხომ თავიდანვე აშკარა იყო, რომ, ნებისმიერ შემთხვევაში, მას ციხის შენობაში ან შეიყვანდნენ, ან შეიტანდნენ, და მაშინ რაღა ჯანდაბად სრულიად უაზროდ გაძალიანდა და ტლინკებს ყრიდა ეს გიჟმაჟუნა მხდალი? სირცხვილი.

მიხეილ სააკაშვილის არაადეკვატური „გამოხტომების“ შემდეგ მისმა მიმდევრებაც კი დაიწყეს იმის აღიარება, რომ მიშიკი სადისტს მართლაც აქვს ფსიქიატრიული პრობლემები, წაიკითხეთ, მიშიკო — ფსიქიკურად დაავადებულიაო. ფაქტიურად ამბობენ, მიშიკო სადისტი ციხეში კი არ უნდა ლპებოდეს, არამედ მას ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში უნდა მკურნალობდნენო. ანუ, ფაქტიურად ამბობენ, გაუშვით ციხიდან საწყალი ფსიხიო. იმისთვის რომ შემდგომშიც აწამოს ადამიანებიო.

თუმცა, სხვა პატიმრები, ისინი უმრავლესობა არიან, არ თვლიან, რომ საჭიროა ამ ფსიხის გაშვება. ბევრი პატიმარი, რომლებსაც სადისტი მიშიკოს რეჟიმმა უდანაშაულოებს მიუსაჯა ფანტასტიკური ვადის სასჯელები, ახლაც სხედან გვერდით მდებარე საკნებში, და მზად არიან ნაწილებად გაგლიჯონ ფსიქოპატი მიშიკო. პირველ შესაძლებლობისთანავე. პირველივე ციხის ბუნტის დროს. ასე რომ, როცა დევნის მანიით შეპყრობილი ფსიქოპატი მიშიკო აცხადებს, რომ ციხეში მისი სიცოცხლე საფრთხეშია, ამჯერად, ნამდვილად არ სცდება.

სამართლიანობა მართლაც არსებობს. ისტორიის ჩარხის მორიგი შემობრუნებისას თვითონ მოვლენათა განვითარების ლოგიკის შესაბამისად ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური „ხალხის მტერი“ მიხეილ სააკაშვილი ციხეში აღმოჩნდა. ისტორიის ჩარხის შემდეგი შემობრუნებისას იგივე მოვლენათა განვითარების ლოგიკას უკვე „ხალხის მტრების“ ოჯახის წევრები მიყავს ციხის კართან.

უკვე იმის შემდეგ, რაც ბოროტი კლოუნი ციხეში დაამწყვდიეს, „მოულოდნელად“ აღმოჩნდა, რომ ვითომ „კორუფციასთან მებრძოლი“ გენეტიკური აფერისტი მიხეილ სააკაშვილის დედა მილიონერი ყოფილა.

საქართველოში მორიგი სკანდალი გაჩაღდა. თავის უმრავლესობაში ღატაკ მოსახლეობას ბოლოს და ბოლოს შეატყობინეს რომ ყოფილი პრეზიდენტის მიხეილ სააკაშვილის დედის გიული ალასანიას ქონების ღირებულება შეადგენს მარტო საქართველოს ტერიტორიაზე 135 მილიონ ლარს, ეს დაახლოებით 41 მილიონი დოლარია.

გიული ალასანია, რა თქმა უნდა, გამდიდრდა იმის შემდეგ, რაც მისმა შვილიკომ 2003 წელს საქართველოში სახელმწიფო გადატრიალება მოაწყო ("შეთქმულება ან ამბოხება საქართველოს კონსტიტუციური წყობილების ძალადობით შესაცვლელად", დანაშაული, გათვალისწინებული საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 315-ე მუხლის მე-3 ნაწილით), უკანონოდ მიითვისა ხელისუფლება, 9 წლის განმავლობაში დაარეპრესირა 300 000 ადამიანი, — ეს არის დაახლოებით 8,5 % საქართველოს 3,6 მილიონიანი მოსახლეობიდან — და გაძარცვა ყველა და ყველაფერი, რა დროსაც განუწყვეტლივ ღრიალებდა საქართველოშიც, და საქართველოს ფარგლებს გარეთაც (გავიხსენოთ, ამ აფერისტული ლაყბოდით როგორ ტკბებოდა ამერიკის „გოსდეპ“-ის, სახელმწიფო დეპარტამენტის, აგენტურა რუსეთში, თავის თავს ოპოზიციას რომ ეძახის), რომ თითქოს კორუფციას ებრძოდა. და ახლა კი, „მოულოდნელად“, აღმოჩნდა, რომ „კორუფციასთან ბრძოლის“ დროს მიხეილ სააკაშვილის დედა მილიონერი გახდა! მულტი-მილიონერი! 135 მილიონი ლარის ქონების მესაკუთრე! ოლიგარქი! მისი ქონების საფუძველი, ეს არის ქონება, რომელიც მან მიიღო 2003-2012 წლებში მისი შვილიკოს მმართველობის პერიოდში, ანუ თავისი შვილიკო-პრეზიდენტის გავლენის წყალობით, მიიღო სახელმწიფოდან, ანუ შვილიკოსგან, ფაქტიურად მუქთად, — ქონების უდიდესი ნაწილი მან „იყიდა“ სახელმწიფოსგან (ყურადღება, დოლის ბრახუნი) 1 ლარად (დაახლოებით 50 ცენტად, ნახევარ დოლარად!).

თვითონ გიული ალასანია, მეგრული წარმოშობის ქართველი, რომელიც 2003 წლამდე ფაქტიურად ღატაკი იყო, აცხადებს, რომ ასობით მილიონი ლარის ღირებულების ქონება მას „წინაპრებისგან“ დარჩა.

ქართველი ხალხი ხანგძლივი დროის განმავლობაში ვერ ხვდებოდა, რომ მეტყველებაში ფართოდ გავრცელებული ჩამოყალიბებული გამოთქმა, იდიომა, რომელსაც დამცინავად ხშირად იმეორებდნენ ხელისუფლებაში მყოფი მეგრელები: „გიული ალასანია, მეგრელი — ვისში სორტი გრუზინია“, მსოფლმხედველობა, რომელსაც ეს გამოთქმა ასახავს, ადამიანებს სორტებად ყოფს — „ვისში“ (უმაღლეს) სორტად და ავტომატურად „ნისში“ (უდაბლეს) სორტად აგრეთვე. ერთს, „ვისში“ სორტს, — 135 მილიონი ლარი, სხვებს, „ნისში სორტებს“, - სამი თითის კომბინაცია.

მაგრამ ბოლოს და ბოლოს ქართველი ხალხი მიხვდა, რომ მას დასცინიან. ქართველი ხალხი აღშფოთებულია. უსიამოვნოა თავის იდიოტად გრძნობა იდიომის შინაარსის ვერგაგების გამო. ქართველი ხალხი სატისფაქციას (დაკმაყოფილებას) ითხოვს. ანუ კონფისკაციას. სავარაუდოდ, სახელმწიფო ქონების უკანონოდ მითვისებისთვის (ფორმულირებას ბრალდება დააზუსტებს, მუხლები გიული ალასანიას მთელ გვარ-ჯიშს ეყოფა) გიული ალასანია იმავე ციხეში აღმოჩნდება, სადაც ახლა იხდის სასჯელს მისი შვილიკო მიხეილ სააკაშვილი — აფერისტი, რომელიც ხელისუფლებაში მოვიდა ოლიგარქატის კრიტიკის ტალღაზე (რა ოლიგარქატსაც, ოღონდ თავისიანებისთვის, ეს აფერისტი „თავისუფალ მეწარმეობას“ ეძახის), იმისთვის რომ ოლიგარქი გამხდარიყო.

(ჩაწერილია ადვოკატ კახაბერ როდინაძის მიერ პატიმრის მონათხრობის მიხედვით)

2022 წლის 18 თებერვალი